Χωρίς μεγάλους ανθρώπους, φωτισμένα μυαλά, κανένα μεγάλο όραμα δεν πραγματοποιείται. Χωρίς αυτή τη φωτισμένη γυναίκα δεν θα υπήρχε η Μέριμνα.
Θεληματική και με αδαμάντινο χαρακτήρα το μυαλό της πήγαινε μισό αιώνα μπροστά. Σπούδασε στο Ζάππειο Κωνσταντινούπολης και πήρε δίπλωμα διδασκάλισσας Ελληνικής & Γαλλικής γλώσσας. Απο την καταστροφή των χαμένων πατρίδων το 1922 και για 50 χρόνια ανάλωσε τη ζωή της για το κοινωνικό σύνολο. Διορίστηκε Διευθύντρια Ορφανοτροφείου Δράμας.
Το 1932 με εντολή του Υπουργού αγόρασε και ανακαίνισε το Γυμνάσιο Καβάλας προκειμένου να λειτουργήσει το Ορφανοτροφείο κοριτσιών, με εργαστήρια και αίθουσες διδασκαλίας. Το 1940 κατά την Γερμανική κατοχή με κίνδυνο της ζωής της, φυγάδευσε με πλοίο τα κορίτσια του Ορφανοτροφείου στην Αθήνα και απο εκεί στο Ορφανοτροφείο Πατρών.
Στη διάρκεια του πολέμου ανέπτυξε φιλανθρωπική και πατριωτική δράση. Μετά τον πόλεμο, με δωρεές και εράνους έκτισε την Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στο Ορφανοτροφείο Καβάλας και αργότερα με την βοήθεια του Δεσπότη και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσόστομου και μιας ομάδας Κυριών έκτισε την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων.
Υπήρξε αντιπρόεδρος της UNRA για όλη την περιφέρεια.
Το 1955 με την υπόδειξη 100 ευυπόληπτων Καβαλιωτών ανέλαβε και ολοκλήρωσε την ιδέα ¨ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΕΡΙΜΝΗΣ¨ για την προστασία των νηπίων και την υποστήριξη της σκληρά εργαζόμενης μητέρας.
Με σύνθημα : ¨Ο Θεός βοηθά τον θαρρούντα¨ και πεποίθηση της το «ΟΤΑΝ ΘΕΛΩ ΜΠΟΡΩ», αγωνίστηκε για την εργαζόμενη γυναίκα και τα δικαιώματά της.